Jak to się odbywa? Przede wszystkim przez pokazy. Na tegorocznym PIT-cie obejrzeliśmy w sumie pięć sztuk z czterech miast – Oświęcimia, Sokołowa Podlaskiego, Mińska Mazowieckiego, no i oczywiście Łodzi. Nie oznacza to, że każdy miał okazję być na scenie, np. teatr z Ostródy jest inicjatywą relatywnie nową i nie posiadał w swoim portfolio gotowego przedstawienia. Na szczęście takie osoby też miały co robić – przede wszystkim mogły obserwować warsztat rówieśników z innych miast, co pomaga w rozwoju scenicznym; oprócz tego organizatorzy zadbali również o warsztaty teatralne.
Warsztaty składały się z kilku zabaw trenujących skupienie na osobach wokół, co jest bardzo ważną umiejętnością, gdyż spektakl zazwyczaj wystawia się w grupie. Oprócz tego prowadzący zadbali również o gry na improwizację teatralną, które oprócz walorów edukacyjnych mogą też być po prostu dobrą rozrywką, zwłaszcza dla grupy osób, które mają do czynienia z aktorstwem na co dzień.
Jako osoba nie grająca spektaklu mogę z pełnym przekonaniem stwierdzić, że mi na tym PIT-cie niczego nie zabrakło. Był to świetny czas na zacieśnienie więzów w łódzkiej grupie i poznanie młodzieży artystycznie uzdolnionej z różnych części Polski. No, to do zobaczenia na kolejnym PIT-cie w Łodzi!