Pięciu wyjątkowych, młodych mężczyzn, których połączyło nie tylko Salezjańskie Oratorium im. św. Jana Bosko w Poznaniu, ale przede wszystkim miłość do Boga i koszmar wojennych lat, związanych z aresztowaniami oraz tułaczką przez miejsca kaźni i tortur.
Zostali oskarżeni o konspiracyjną działalność przeciwko Trzeciej Rzeszy i pojmani przez gestapo. Następnie przeszli swoją drogę krzyżową, przebywając w kolejnych więzieniach: w Poznaniu, Wronkach, Berlinie, Zwickau, a następnie zostali zamordowani w Dreźnie przez ścięcie gilotyną 24 sierpnia 1942 roku.
Wychowankowie tego samego oratorium, działali w tym samym konspiracyjnym ruchu oporu. Różni pod względem osobowości i emocjonalności, lecz podobni pod względem wiary. To dzięki niej zachowywali pogodę ducha nawet wtedy, gdy spotykały ich kolejne tortury. Mimo wszystko nie załamali się. Wierzyli, że wszystko, co spotkało ich w niewoli, miało głębszy sens. Sens, który w pełni znany był tylko Bogu. Nie buntowali się, do końca zachowali pogodę ducha i bezwarunkową ufność Bożej woli. Ona pozwalała im zachować entuzjazm w listach do bliskich i znajdować siły, by zapewniać rodzinę, że jeszcze wszystko będzie dobrze.
13 czerwca 1999 roku zostali beatyfikowani przez Jana Pawła II w gronie męczenników II wojny światowej.
Scenariusz i reżyseria: ks. Przemek „Kawa” Kawecki SDB; zdjęcia: Józef Szymura „Wolnica” ; muzyka: Tomek Krzyżaniak „Krzyżyk” (Luxtorpeda, Bosco Bandits), Tomasz Drozdek (T.Etno, Mumio).